21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Την Παρασκευή πολλοί εκπαιδευτικοί στα σχολειά τους με αφορμή την ημέρα αυτή θα ανιχνεύσουν μαζί με τους μαθητές τους το φως των στίχων ενός ποιήματος. Την ίδια μέρα-στις περίεργες συμπτώσεις που γεννά ο χρόνος- γίνεται το σεμινάριο των σχολικών συμβούλων...

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.











Έπεσαν οι μάσκες και φάνηκε το στυγνό πρόσωπο της αξιολόγησης!


Οι αξιολογητές ξανάρχονται ! Όλοι στον αγώνα!

Η πλευρά του Υπουργείου Παιδείας και οι λοιπές χρυσοπληρωμένες αξιολογικές δυνάμεις με τη νέα «αναγκαστική» εγκύκλιο επιβεβαιώνουν  τη μεγάλη στρατηγικής ήττας που υπέστησαν στον μέχρι τώρα πόλεμο που άνοιξαν εναντίον των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου.

Η επιχείρηση να εμπεδωθεί με όρους συναίνεσης και συνεργασίας, «κουλτούρα αξιολόγησης» στις σχολικές μονάδες, που αποτελούσε και το βασικό στόχο της πολιτικής του υπουργείου μέχρι σήμερα, απέτυχε παταγωδώς, καθώς με σκληρούς αγώνες το εκπαιδευτικό κίνημα όρθωσε ένα ηχηρό ΟΧΙ:

Προς Σχολικούς Συμβούλους:

«έχτισα τον παράδεισό μου με τα υλικά της κόλασης σου» (Ν.Χριστιανόπουλος)

21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Την Παρασκευή πολλοί εκπαιδευτικοί στα σχολειά τους με αφορμή την ημέρα αυτή θα ανιχνεύσουν μαζί με τους μαθητές τους το φως των στίχων ενός ποιήματος. Την ίδια μέρα-στις περίεργες συμπτώσεις που γεννά ο χρόνος- γίνεται το σεμινάριο των σχολικών συμβούλων...

          Το Υπουργείο τους τάζει μια πλαστή και πρόσκαιρη εξουσία. Γιατί ούτε αυτοί θα ξεφύγουν  από τον κανόνα να αποτελέσουν τα αναλώσιμα υλικά που μετά τη χρήση θα καταλήξουν στα αζήτητα.

          Γι’ αυτό ίσως άξιζε να ξεπεζέψουν οι επίδοξοι επιθεωρητές από το βήμα της επιστημοσύνης και της καρέκλας τους για να δουν τον πραγματικό κόσμο της εκπαίδευσης:

• Τους αναπληρωτές ΕΣΠΑ που περιπλανώνται ως φυγάδες της εργασίας και της ζωής
• Τους δασκάλους και νηπιαγωγούς  που υπερασπίζονται το σχολείο ως δημόσιο αγαθό και όχι ως αλισβερίσι της κάθε χορηγίας
• Τους συναδέλφους ειδικοτήτων που γυρνούν 5-6 σχολεία ασθμαίνοντας
• Τους γυμναστές που σε ήλιο και βροχή κρατούν όρθια τα προαύλια
• Τους μαχητές των ειδικών τάξεων που αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν υπάρχουν «παιδιά ενός κατώτερου θεού» στο σχολείο.
• Όσους συναδέλφους κάνουν πρόβες, στήνουν σκηνικά, σε όσους συνδιαλέγονται με την παιδαγωγική του δοσίματος, της αλληλεγγύης, της έγνοιας .

     Κι όταν περιδιαβεί η ψυχή τους σ’ όλους αυτούς και ξεριζώσουν από μέσα τους τη συνήθεια της υποταγής σε κομματικά ή πανεπιστημιακά ιερατεία ας προχωρήσουν σε κάτι πιο στέρεο: να βουτήξουν στην καταγωγή τους. Γιατί οι περισσότεροι είναι παιδιά αγροτών και μικρομεσαίων.  Είναι το τελευταίο καταφύγιο μιας αταλάντευτης απόφασης. Το τελευταίο: γιατί πηγαίνοντας στο σεμινάριο είναι σαν να ασεβούν στα χέρια του πατέρα τους.

 Η ποίηση λένε εξυμνεί το «ακραίο». Ακραίες ειναι και οι μέρες που ζούμε.

     Το Υπουργείο στήνει ζυγαριές. Στον έναν δίσκο η θέση του στελέχους. Στον άλλο ένα καρβέλι ψωμί: η μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Ας σκεφτούν λοιπόν: αξίζουν τα υλικά του «παράδεισού» τους με την κόλαση που φέρνει η αξιολόγηση; Σίγουρα όχι.

     Την Παρασκευή η εκπαίδευση γράφει στους πίνακες «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για το δίκιο» και το μεσημέρι στο Υπουργείο Παιδείας ακυρώνουμε το σκοταδισμό.

Καλή απόφαση και δύναμη σε όλους!