Ενδιαφέρον εκπαιδευτικό υλικο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την οργάνωση σχολικών γιορτών την 28η Οκτώβρίου, για την καλύτερη οργάνωση της διδασκαλίας που αφορά τα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και για την καλύτερη ενημέρωση των συναδέλφων για τα γεγονότα της εποχής.
Στόχος το αφιέρωμα να εμπλουτίζεται διαρκώς με υλικό, σχολικές γιορτές συναδέλφων, χρονικά, δραστηριότητες, ποιήματα, πεζά, ταινίες που αφορούν το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα του λαού μας ενάντια στον ιταλικό φασισμό και το γερμανικό ναζισμό (1940 – 1944).
Αναμένουμε τις προτάσεις και το υλικό των συναδέλφων στο μαίηλ του Συλλόγου
syllogos.glyfada@gmail.com
Στόχος το αφιέρωμα να εμπλουτίζεται διαρκώς με υλικό, σχολικές γιορτές συναδέλφων, χρονικά, δραστηριότητες, ποιήματα, πεζά, ταινίες που αφορούν το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα του λαού μας ενάντια στον ιταλικό φασισμό και το γερμανικό ναζισμό (1940 – 1944).
Αναμένουμε τις προτάσεις και το υλικό των συναδέλφων στο μαίηλ του Συλλόγου
syllogos.glyfada@gmail.com
Ο ΝτοΥτσε αφηγειται
πως … κατεκτησε την Ελλαδα
Η Εξαιρετική ταινία μικρού μήκους "Ο Ντούτσε αφηγείται πώς …κατέκτησε την Ελλάδα" - είναι η πρώτη ταινία κινούμενων σχεδίων που φτιάχτηκε στην Ελλάδα – τύπου «Μίκυ-Μάους» όπως γράφει ο σκηνοθέτης.
Σε λιγότερο από 7 λεπτά ξετυλίγεται ο απόλυτος εξευτελισμός του Μουσολίνι και της φασιστικής εκστρατείας του εναντίον της χώρας μας. .
Δημιουργός της ταινίας ο σκιτσογράφος Σταμάτης Πολενάκης.
Ο «Ντούτσε» έμεινε για δεκαετίες χαμένος, μέχρι που βρέθηκε και παρουσιάστηκε στο κοινό τη δεκαετία του ’80.
Ο Πολενάκης ξεκίνησε να φτιάχνει τα σκίτσα το 1942, ολοκληρώνοντάς τα το 1945. Τρία χρόνια αργότερα, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, έκανε τα γυρίσματα σε συνεργασία με τους Πρόδρομο Μεραβίδη και Παναγιώτη Παπαδούκα.
μπορείτε να τη δείτε πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Ο Ντούτσε αφηγείται πώς …κατέκτησε την Ελλάδα"
Σε λιγότερο από 7 λεπτά ξετυλίγεται ο απόλυτος εξευτελισμός του Μουσολίνι και της φασιστικής εκστρατείας του εναντίον της χώρας μας. .
Δημιουργός της ταινίας ο σκιτσογράφος Σταμάτης Πολενάκης.
Ο «Ντούτσε» έμεινε για δεκαετίες χαμένος, μέχρι που βρέθηκε και παρουσιάστηκε στο κοινό τη δεκαετία του ’80.
Ο Πολενάκης ξεκίνησε να φτιάχνει τα σκίτσα το 1942, ολοκληρώνοντάς τα το 1945. Τρία χρόνια αργότερα, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, έκανε τα γυρίσματα σε συνεργασία με τους Πρόδρομο Μεραβίδη και Παναγιώτη Παπαδούκα.
μπορείτε να τη δείτε πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
"Ο Ντούτσε αφηγείται πώς …κατέκτησε την Ελλάδα"
εκπαιδευση για θανατο-
η δημιουργια ενος ναζι
Education for Death: The Making of the Nazi" (Εκπαίδευση για θάνατο: Η δημιουργία ενός Ναζί), λέγεται το 10λεπτο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του Walt Disney, που κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου 1943 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Gregor Ziemer.
Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς, ενός αγοριού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει ένας ανελέητος στρατιώτης. η σταδιακή μετατροπή του σε κτήνος που καταλήγει να πεθάνει για τον αρχηγό...
δείτε την πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο :
Εκπαίδευση για θάνατο: Η δημιουργία ενός Ναζί
ΤΟ ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ
Σκηνοθεσία: Γκρέγκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός )
Σενάριο: Νίκος Κατσιώτης
Χρονολογία παραγωγής: 1954
Τη μουσική της ταινίας έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτή ήταν η πρώτη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφική ταινία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄40, βρισκόταν στην Αμερική ο ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Νίκος Κατσιώτης, ο οποίος συζητώντας με τον Γκρεγκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός) του διηγήθηκε πως την ημέρα που η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την απελευθέρωσή της, τον Νοέμβριο του 1944, στο τέλος της διαδήλωσης ακολουθούσε ένα τσούρμο από κουρελήδες πιτσιρικάδες οι οποίοι κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Ξυπόλητο Τάγμα». Η διήγηση του Νίκου Κατσιώτη, συγκλόνισε τον Τάλλας κι αποφάσισε να κάνει το «Ξυπόλητο Τάγμα» ταινία.
Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.Τα παιδιά του «Ξυπόλυτου Τάγματος» έμειναν στην ιστορία σαν «σαλταδόροι». Ο θρύλος λέει, πως πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.
Τα 63 από τα 66 παιδιά που πήραν μέρος στα γυρίσματα, ο Γκρεγκ Τάλλας τα πήρε από αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Tο Ξυπόλητο Τάγμα ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύθηκε σε διεθνές φεστιβάλ. Το αρνητικό της ταινίας είχε χαθεί και χάρη στις προσπάθειες του διευθυντή της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, Θόδωρου Αδαμόπουλου που εντόπισε δύο κόπιες προβολής σε καλή κατάσταση, δημιουργήθηκε, μετά από χρονοβόρες και πολυδάπανες διαδικασίες, ένα καινούργιο αρνητικό της ταινίας.
«Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον "Κλέφτη των ποδηλάτων" τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!». Βιτόριο Ντε Σίκα (προς τον Γκρεγκ Τάλλας, όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου)
ολόκληρη την ταινία μπορείτε να δείτε πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:
ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ -η ταινία
ενώ αφορμή για πλήθος συζητήσεων μπορεί να αποτελεσει και το παρακάτω απόσπασμα της ταινίας:
απόσπασμα ΞΥΠΟΛΥΤΟ ΤΑΓΜΑ
ΠΑΤΑΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ
Μια ιστορία αφιερωμένη στην Ειρήνη για όλο τον κόσμο.
Η βραβευμένη συγγραφέας και ζωγράφος Ανίτα Λόμπελ, γράφει και εικονογραφεί τη γεμάτη έντονες συγκινήσεις ιστορία δυο αδελφών που βρέθηκαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, και της μητέρας τους, που με την εξυπνάδα της καταφέρνει να φέρει και πάλι την ειρήνη στον τόπο τους.
«Εχω δει στολές σκισμένες και λεκιασμένες με αίμα και παράσημα πεταμένα στη λάσπη...». Αλλά οι νέοι άλλα ζητούσαν τώρα. Είχαν κουραστεί πια με τις πατάτες. Εφυγαν.
Το βιβλίο μιλά για την ειρήνη, χωρίς ύφος πομπώδες, παρά απλά και ήρεμα και όπου πρέπει ρεαλιστικά, όπου χρειάζεται γλυκά και ευχάριστα.
Η εικονογράφιση ιδιαίτερη το κάνει ακόμα ελκυστικότερο.
Η α’ έκδοση είναι του 1967 ενώ στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Άγκυρα σε μετάφραση του Μάνου Κοντολέων
δυστυχώς αυτή τη στιγμή είναι εξαντλημένο στον εκδότη.
Μπορείτε όμως να το δείτε στην τάξη πατώντας ΠΑΤΑΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ
Μπορεί να αξιοποιηθεί στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.
Η βραβευμένη συγγραφέας και ζωγράφος Ανίτα Λόμπελ, γράφει και εικονογραφεί τη γεμάτη έντονες συγκινήσεις ιστορία δυο αδελφών που βρέθηκαν σε δυο αντίπαλα στρατόπεδα, και της μητέρας τους, που με την εξυπνάδα της καταφέρνει να φέρει και πάλι την ειρήνη στον τόπο τους.
«Εχω δει στολές σκισμένες και λεκιασμένες με αίμα και παράσημα πεταμένα στη λάσπη...». Αλλά οι νέοι άλλα ζητούσαν τώρα. Είχαν κουραστεί πια με τις πατάτες. Εφυγαν.
Το βιβλίο μιλά για την ειρήνη, χωρίς ύφος πομπώδες, παρά απλά και ήρεμα και όπου πρέπει ρεαλιστικά, όπου χρειάζεται γλυκά και ευχάριστα.
Η εικονογράφιση ιδιαίτερη το κάνει ακόμα ελκυστικότερο.
Η α’ έκδοση είναι του 1967 ενώ στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Άγκυρα σε μετάφραση του Μάνου Κοντολέων
δυστυχώς αυτή τη στιγμή είναι εξαντλημένο στον εκδότη.
Μπορείτε όμως να το δείτε στην τάξη πατώντας ΠΑΤΑΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ
Μπορεί να αξιοποιηθεί στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.
RSS Feed
